Dzisiaj pokażę Wam zdjęcia z ostatniej wycieczki .Więcej informacji na temat miast znajdziecie w ostatniej notce.
Guben
Gubin
Gubin (niem. Guben, dolnołuż. Gubin) – miasto i gmina w województwie lubuskim, w powiecie krośnieńskim, na prawym brzegu Nysy Łużyckiej, nad Lubszą. Gubin leży w polskiej części Dolnych Łużyc, na granicy z Niemcami i do 1945 roku było wschodnią częścią miasta Guben.
Zlokalizowane było tutaj drogowe i kolejowe przejście graniczne. W latach 1975-1998 miasto administracyjnie należało do województwa zielonogórskiego.
Wyspa teatralna
– do 1671 roku nazywana Ostrowem Mieszczańskim, zaś po 1671 roku Wyspą
Strzelniczą. Na wyspie od XVI wieku znajdowała się mała strzelnica
Bractwa Strzeleckiego, lecz ze względu na zły stan techniczny w 1666
roku rozebrano ją. Dopiero w 1793 roku powstała następna strzelnica i
przetrwała do 1873 roku. Za sprawą starosty oraz pewnego piekarza
Augusta Heinze w połowie XIX wieku park na wyspie stał się chlubą
Gubina. Spacerował po nim w czerwcu 1844 roku król pruski Fryderyk
Wilhelm IV. Bractwo strzeleckie sprzedało wyspę 20 lutego 1873 roku nowo
powstałej spółce akcyjnej. Pojawił się pomysł utworzenia na niej
kompleksu kulturalno-rozrywkowego. W 1874 roku wybudowano tu teatr,
który zaprojektował berliński architekt Oskar Tietz, a jego widownia
mogła pomieścić 750 osób[12]. Wybudowano go w południowej części wyspy, a wyglądem przypominał grecką świątynię. Obok teatru znajdował się pomnik aktorki Corony Schröter, w której zakochał się Goethe. 1 października 1874 roku miało miejsce uroczyste otwarcie i pierwszy spektakl „Fausta” Johanna Wolfganga von Goethego.
Pod koniec XIX wieku nową strzelnicę wraz z przynależnym do niej
parkiem przejęły władze miejskie. Oprócz parku i teatru na terenie wyspy
znajdował się pawilon do tańca, fontanna oraz pawilon muzyczny. Teatr
nie ucierpiał podczas II wojny światowej, lecz niewiele później spłonął w
niewyjaśnionych okolicznościach
- miasto w obrębie ulic: Piastowska-Nadbrzeżna-Roosevelta-3 Maja
- katedra – kościół parafialny – farny pod wezwaniem Świętej Trójcy, z połowy XV wieku, XVI wieku – jeden z największych zabytków architektury gotyku w zachodniej części Polski. Budowany od XIV do XVI wieku stanowił ozdobę obecnej ziemi lubuskiej. Pierwsza wzmianka o bazylice w formie trójnawowej, zbudowanej w stylu romańskim pochodzi z roku 1324. Po trzęsieniach ziemi w XIV zostaje rozebrany, a w jego miejscu rozpoczęto budowę gotyckiego kościoła. Prace zakończono w 1844 roku. Efektem był największy, najokazalszy kościół na Dolnych Łużycach. Podczas II wojny światowej uległ prawie całkowitemu zniszczeniu. W późniejszym okresie, mimo starań, nie udało się przywrócić obiektowi dawnej świetności obiektu. W latach 70. został zabezpieczony jako trwała ruina. Aby uratować zabytek, w 2005 powołano polską fundację „Fara Gubińska – Centrum Spotkań Polsko-Niemieckich” oraz niemiecką: „Stowarzyszenie Wspierające Odbudowę Fary”. Legendy farne[9]: 1. W miejscu, gdzie stoi dziś kościół farny, znajdował się staw. Ze stawu wyłaniał się biały jeleń. Miejscowa ludność uznała więc, że jest to miejsce święte i wybudowała świątynię. 2. W czasie oblężenia miasta przez husytów jedna z zakonnic uciekła na dach kościoła zabierając ze sobą kozę i wiązkę siana. Karmiąc się kozim mlekiem, zakonnica pozostała w ukryciu aż do czasu opuszczenia miasta przez husytów i tym sposobem ocalała. Na pamiątkę tego zdarzenia u stóp wieżyczki narożnej wmurowano figurki zakonnicy i kozy. 3. Na zachodniej stronie wieży widnieją trzy krzyże. Upamiętniają one śmierć robotników, którzy ponieśli śmierć w czasie budowy świątyni
- mury obronne z basztami-wieżami, z XIV-XV wieku:
- wieża Bramy Ostrowskiej – zabytek wraz z fragmentami muru obronnego pochodzi z przełomu XV i XVI wieku. Obiekt ten stanowił część systemu obronnego Bramy Ostrowskiej
- brama i mury przy ul.3 Maja – jest to część fortyfikacji muru zachodniego przy Bramie Ostrowskiej
- wieża Dziewicza – zlokalizowana była w najbardziej na wschód wysuniętym narożniku muru miejskiego. Pochodzi z tego samego okresu co wieża Bramy Ostrowskiej
- brama i mury przy ul. Dąbrowskiego – dekoracyjna brama z murami o charakterze ozdobnym. Symbol architektury romantycznej. Nawiązuje do dawnych murów obronnych średniowiecznego miasta. Właściciel firmy przewozowej – Wilhelm Wilke wybudował „mury obronne” w 1892 by oddzielić podwórze spedycji od części parkowej. Był to swoisty prezent dla miasta
- ratusz, z XV/XVI wieku
Neuzelle (pol. hist. Sławin[1]) - miejscowość i gmina w Niemczech, w kraju związkowym Brandenburgia, w powiecie Oder-Spree, siedziba urzędu Neuzelle. Położona jest na południe od Frankfurtu nad Odrą. Według danych z 31 grudnia 2008 liczy 4 539 mieszkańców. Sama miejscowość Neuzelle liczy ok. 2 000 mieszkańców.
Zabytki gminy to kościół klasztorny należący niegdyś do cystersów oraz browar, także należący kiedyś do klasztoru, w którym wytwarza się m.in. słynne ciemne piwo "Schwarzer Abt".
Klasztor Neuzelle (niem. Kloster Neuzelle, łac. Nova Cella, dolnołuż. kloštaŕ Nowa Cala) – dawne opactwo Cystersów znajdujące się w miejscowości Neuzelle w Niemczech na terenie Łużyc Dolnych, na południe od Frankfurtem nad Odrą w pobliżu granicy z Polską.
Zespół klasztorny w obecnej postaci składa się z kościoła, zabudowań
klasztornych, a także oranżerii i browaru. Kościół wraz z bogatym
wystrojem wnętrza uchodzi za cenny przykład sztuki barokowej na terenie kraju związkowego Brandenburgia.
Klasztor został założony 12 października 1268 przez margrabiego Miśni Henryka III jako świadectwo pamięci o jego zmarłej żonie Agnieszce. Zakonników sprowadzono z klasztoru Altzella w Saksonii, stąd nazwa. Kompleks klasztorny wzniesiono z cegły pomiędzy 1300–1330. Kościół klasztorny pw. Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny powstał w formie trójnawowej hali w stylu wczesnogotyckim. W dobie średniowiecza mnisi z Neuzelle mieli duże majątki ziemskie. W samych Łużycach Dolnych do klasztoru Neuzelle należało ponad 30 wsi, oprócz tego mieli majątki na terenie sąsiedniej Marchii Brandenburskiej. Ponadto do Cystersów z Neuzelle należało dawne miasto Fürstenberg (obecnie Eisenhüttenstadt). W dobie reformacji klasztor zachował swoją katolicką tożsamość, pomimo że mieszkańcy okolicznych terenów przyjęli nauki Lutra. Należące do Habsburgów Łużyce Dolne po pokoju praskim w 1635 r. zostały przejęte przez protestanckich Wettynów, ale mnisi z Neuzelle otrzymali gwarancję nienaruszalności klasztoru. Dalsze działania wojny trzydziestoletniej spowodowały przejęcie opactwa przez protestantów i zniszczenie gotyckiego kompleksu, toteż po powrocie Cystersów w 1650 zaczęto odbudowywać opactwo w stylu barokowym. Za rządów opata Bernardusa sprowadzono włoskich artystów, w XVIII w. przy przebudowie kościoła działali tu artyści z Czech i Śląska. Kres świetności opactwa położyło przejęcie Dolnych Łużyc przez Fryderyka Wilhelma III na mocy decyzji kongresu wiedeńskiego. Dwa lata po kongresie w 1817 dokonano sekularyzacji klasztoru, który został zamieniony na sierociniec oraz siedzibę seminarium nauczycielskiego. Odtąd klasztorem zarządzało bezpośrednio państwo pruskie, zaś kościół pełnił rolę katolickiej parafii miejscowości (pobliski kościół Świętego Krzyża należał do ewangelików). W 1996 powołano fundację mającą na celu odnowienie dawnego kompleksu klasztornego. W 2004 otworzono odnowiony ogród klasztorny i budynek oranżerii.
Kościół klasztorny w Neuzelle jest wysoką trójnawową halą z wydzielonym półkoliście zamkniętym prezbiterium oraz trójosiową fasadą z wysoką wieżą pośrodku. Po odbudowie kościoła po wojnie trzydziestoletniej nadano świątyni barokowy charakter. Przestrzenne pozbawione dawnych podziałów architektonicznych wnętrze w swoim kształcie odnosi się do barokowych świątyń południowych Niemiec i Czech wzniesionych zgodnie z ideami kontrreformacji. Architektura jest zintegrowana z dekoracją rzeźbiarską i sztukatorską oraz bogatym wystrojem wnętrza. Nowy kształt architektury oraz sztukaterie są dziełem J. B. Cometa, zaś iluzjonistyczne malowidła wykonał w latach 1654–1658 J. Vanet. Około 1730–1741 wzniesiono fasadę zachodnią o dynamicznym falistym rzucie z ozdobnym portalem i kruchtą. Przy południowej elewacji wzniesiono kaplicę św. Józefa, kwadratową nakrytą kopułą, która wewnątrz jest pokryta malowidłami czeskiego artysty G. W. Neunherza. Rokokowa ambona z pełnoplastycznymi przedstawieniami czterech ewangelistów oraz Jana Chrzciciela jest dziełem Ślązaka J. W. Löva z Cieplic. Czescy artyści wykonali monumentalny ołtarz główny z obrazem przedstawiającym wniebowzięcie NMP.
W kościelnym skarbcu zachowały się cenne utensilia liturgiczne, w tym gotyckie kielichy z XV w., monstrancja z XVIII w. oraz duża kolekcja paramentów.
Od strony północnej do kościoła przylega kompleks dawnych zabudowań klasztornych, przebudowanych częściowo w duchu baroku podczas odbudowy kościoła w XVII-XVIII w. W skład zabudowań wchodzą gotyckie krużganki otaczające wirydarz z zachowanymi sklepieniami krzyżowo żebrowymi i dekoracją roślinną z terakoty u nasady sklepienia, gotycki refektarz z 1440 nakryty sklepieniem sieciowym, tzw. skrzydło książęce z XVIII i XIX w. z arkadowymi podcieniami.
Do opactwa cysterskiego należał również browar (Neuzeller Klosterbräu) znany już od XII w. Swoją produkcję wznowił w 1992 po zakupie nieużywanego budynku przez Helmuta Fritsche. Znany jest z piwa Anti-Aging-Bier. Ponadto browar produkuje inne piwa takie jak Schwarzbier, Pilsner czy Bock.
Do opactwa cysterskiego należał również browar (Neuzeller Klosterbräu) znany już od XII w. Swoją produkcję wznowił w 1992 po zakupie nieużywanego budynku przez Helmuta Fritsche. Znany jest z piwa Anti-Aging-Bier. Ponadto browar produkuje inne piwa takie jak Schwarzbier, Pilsner czy Bock.
zapraszam Was do mojej grupy o Fotografii
https://www.facebook.com/groups/541173896008435/?ref=bookmarks
http://grafki-aniula.blogspot.com/ na mojego bloga o autografach zapraszam oraz na moje stronki na fejsie :D
https://www.facebook.com/blogfotografiaaniulci stronka o blogu
https://www.facebook.com/FotografiaAni stronka o fotografii
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz